ทัวร์ระนอง

ระนอง หรือเมืองแร่นอง คำว่าระนอง ถูกเพี้ยนมาจากคำว่า “แร่นอง”  เดิมเป็นแค่เพียงหัวเมืองเล็กๆ โดยมีฐานะตกเป็นเมืองขึ้นของเมืองชุมพรมาตั้งแต่สมัยกรุงศรีอยุธยายังเป็นราชธานีของไทย โดยแบ่งการปกครองออกเป็น 2 เมือง คือ เมืองระนอง เมืองตระ และเจ้าเมืองระนองนั้นจะมียศบรรดาศักดิ์เป็นเพียงหลวง และถูกเรียกชื่อตามนามของเมืองว่า “หลวงระนอง”

สถานที่ท่องเที่ยวฮิตในระนอง

อยู่ห่างจากเขตเทศบาลเมืองระนองไปตามเส้นทางหลวงหมายเลข4005 ห่างจากศาลากลางจังหวัดไปทางทิศตะวันออก ประมาณ2 กิโลเมตร ในปี พ.ศ.2433 พระบาทสมเด็จพระเจ้าจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัว (รัชกาลที่5) เสด็จประพาสเมืองระนอง ได้พระราชทานชื่อถนนที่จะไปยังบ่อน้ำร้อนว่า“ถนนชลระอุ” บ่อน้ำร้อนซึ่งเกิดขึ้นเองตามธรรมชาตินี้มีอยู่3 บ่อ คือ บ่อพ่อ บ่อแม่และบ่อ ลูก ทั้ง3 บ่อมีอุณหภูมิสูงประมาณ65 องศาเซลเซียส สามารถใช้ดื่มและอาบได้ มีประโยชน์ต่อร่างกายในแง่การบำบัดรักษาสุขภาพ นอกจากนี้ยังถือเป็นน้ำบริสุทธิ์ จึงเป็นแหล่งหนึ่งที่นำไปผ่านพิธีพุทธาภิเษก ทำน้ำศักดิ์สิทธิ์เพื่อใช้เป็นน้ำพระพุทธมนต์ในคราวพระราชพิธีฉลองพระ ชนมพรรษา ครบ5 รอบ ของพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว นอกจากนั้นบริเวณใกล้ ๆ บ่อน้ำร้อนได้จัดเป็นสวนสาธารณะ“รักษะวาริน” มีศาลาที่พักและห้องอาบน้ำร้อนไว้บริการด้วย

ภูเขาหญ้าหรือเขาหัวล้าน หรือเขาผี

ตั้งอยู่หมู่ที่1 ตำบลหงาว จากเขตเทศบาลเมืองไปตามทางหลวงหมายเลข4 (ระนอง-พังงา) ประมาณ13 กิโลเมตร เขาหัวล้านหรือเขาผีนี้ เป็นภูเขาที่ไม่มีไม้ใหญ่ขึ้น ในฤดูฝนมีหญ้าสีเขียวขึ้นปกคลุมแนวเขาที่ทอดตัวจากทิศเหนือสู่ทิศใต้ บางครั้งจึงเรียกว่า ภูเขาหญ้า ที่ราบเชิงเขามีทางเดินเท้าสำหรับนักท่องเที่ยวขึ้นสู่บนสันเขาเพื่อชมทิวทัศน์โดยรอบ

วิคตอเรียพอยท์ หรือเกาะสอง

เป็นดินแดนในฝั่งสหภาพพม่า ซึ่งอยู่ตรงข้ามกับประเทศไทย โดยมีแม่น้ำกระบุรีกั้นขวางตรงตัวจังหวัดระนองพอดี นักท่องเที่ยวที่ต้องการไปชมหรือซื้อสินค้าพื้นเมืองและของที่ระลึก เช่น พลอย เครื่องหวาย เครื่องเงินพม่า และเครื่องประดับทำจากเปลือกหอยและงาช้าง ฯลฯ สามารถเช่าเรือหางยาวได้จากที่ท่าสะพานปลา อนุญาตให้ข้ามไปเที่ยวได้เฉพาะคนไทยเท่านั้น

น้ำตกชุมแสง หรือน้ำตกสายรุ้ง

อยู่ที่บ้านปากจั่น ตําบลปากจั่น ห่างจากเขตเทศบาลเมืองระนองและตัวอําเภอกระบุรีไปตามทางหลวงหมายเลข4 (ทางไปจังหวัดชุมพร) เป็นระยะทาง80 และ16 กิโลเมตร ตามลําดับ บริเวณหลักกิโลเมตรที่529-530 (ด้านตรงข้ามกับทางเข้าสู่นิคมสร้างตนเองบ้านปากจั่น) จะมีทางแยกซ้ายมือเป็นถนนลูกรังเข้าไปอีก3 กิโลเมตร ก็จะถึงบริเวณน้ําตกชุมแสง จะมีน้ําไหลเฉพาะในฤดูฝน น้ำาจะไหลกระแทกกับโขดหินแล้วกระจายออกเป็นสายดูคล้ายสายรุ้ง จึงทําให้ชาวบ้านมักจะเรียกน้ําตกแห่งนี้ว่า“น้ําตกสายรุ้ง” เป็นต้น